13 rzeczy, których nie wiedziałeś o Korei Północnej

Nie Estadio Azteca, nie Camp Nou, a Stadion 1 Maja w Pjongjangu to największa tego typu budowla na świecie. Pomieścić może aż 150 tys. osób. Nie powinien nikogo dziwić fakt, że przy okazji różnych uroczystości jest komplet publiczności.

Obowiązująca zasada trzech pokoleń mówi, że za przestępstwo popełnione przez jednego członka rodziny, do obozu pracy trafiają również jego rodzice oraz dzieci.

Artyści muszą w tym kraju postępować zgodnie z wytycznymi partii. Znany jest przykład reżysera, którego porwano i musiał tworzyć filmy z Kim Dzong Ilem w roli głównej. Po 8 latach zbiegł do ambasady w USA w Austrii, gdzie przebywał na festiwalu filmowym.

Akordeon to najpopularniejszy instrument w Korei Północnej. Kiedy u władzy był jeszcze Kim Dzong Il, wymagał, żeby każdy nauczyciel potrafił na nim grać.

Państwo chwali się jednym z najwyższych poziomów alfabetyzacji. Według oficjalnych danych, potrafi tam czytać i pisać ponad 99 proc. społeczeńśtwa.

Rodzice dzieci w Korei Północnej muszą sami zaopatrywać budynki w krzesełka i ławki, a nawet dostarczać materiały budowlane na potrzeby remontów.

Dostępne są tylko 4 kanały telewizyjne, wszystkie państwowe. Jeden z nich nadawany jest satelitarnie.

Dostęp do nawozów sztucznych jest bardzo utrudniony, dlatego obywatele zmuszani są dostarczać własny, naturalny. W związku z tym handel ludzkimi odchodami kwitnie.

Ustawa nadrzędna w Korei gwarantuje obywatelom wolność słowa, wyznania oraz pełnię praw wyborczych i prawo do uczciwego procesu. Jak komunistyczna władza obiecuje, to obiecuje.

Znana jest historia amerykańskiego żołnierza Jamesa Dresnoka, który podczas wojny koreańskiej miał stanąć przed sądem polowym. Mężczyzna wolał przedostać się przez granicę do Korei Północnej, by w ten sposób uniknąć konsekwencji. Tam stał się gwiazdą filmową i nauczycielem angielskiego.

Widziałeś lub słyszałeś coś ciekawego? Poinformuj nas, nakręć film, zrób zdjęcie i wyślij na redakcjao2@grupawp.pl.