Jeżozwierz afrykański to jeden z największych przedstawicieli rodziny jeżozwierzowatych. Charakteryzuje się masywnym ciałem i długimi, twardymi igłami, które stanowią jego naturalną ochronę przed drapieżnikami. Dorosłe osobniki mogą osiągać długość nawet do 90 cm i ważyć do 30 kg.
Jeżozwierze afrykańskie zamieszkują tereny sawanny i półpustynne, głównie w południowej i wschodniej części Afryki. Preferują obszary z gęstą roślinnością, która zapewnia im schronienie oraz odpowiednie warunki do zdobywania pożywienia.
Co ciekawe, olbrzym z Afryki dotarł także do Europy. Jak podkreśla Interia, zasiedlił Włochy i to praktycznie całe. Skąd się zatem tu wziął? Wszak jeżozwierze nie należą do fauny Europy, nawet do fauny Eurazji.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Dane paleontologiczne wskazują, że jeżozwierze były obecne we Włoszech i innych częściach Europy w plejstocenie (prawdopodobnie do wczesnego holocenu), ale obecnie panuje szerokie przekonanie, że należały one do innych gatunków, które obecnie wymarły. Poza kilkoma niewiarygodnymi prehistorycznymi znaleziskami nie ma dowodów na to, że jeżozwierze tam przetrwały - podkreślają włoscy zoologowie Marco Masseti, Umberto Albarella i Jacopo De Grossi Mazzorin.
Jeżozwierz afrykański został zatem prawdopodobnie, ale tylko prawdopodobnie, zawleczony do Włoch i na Sycylię gdzieś na przełomie starożytności i średniowiecza. Dzięki temu Włochy to jedyny kraj Europy, który ma jeżozwierze.
Jeżozwierze afrykańskie. Zachowanie i tryb życia
Jeżozwierze afrykańskie są zwierzętami nocnymi, co oznacza, że są najbardziej aktywne po zmroku. Dzień spędzają w swoich norach, chroniąc się przed upałem i potencjalnymi zagrożeniami. W nocy wyruszają na poszukiwanie pożywienia. Jeżozwierze są stosunkowo samotnikami, spotykają się jedynie w okresie godowym.
Jedną z najbardziej charakterystycznych cech jeżozwierza afrykańskiego są jego długie, ostre igły. W momencie zagrożenia jeżozwierz stroszy igły, które mogą boleśnie ukłuć napastnika. W razie potrzeby jeżozwierz może gwałtownie wymachiwać ogonem, zbijając igły w stronę drapieżnika.
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
