Najnowsze wyniki badań opublikowane w czwartek w czasopiśmie "Cell" wskazują, że starożytne próbki DNA mogą zawierać więcej informacji o przeszłości, niż wcześniej sądzono. Wszystko dzięki odnalezionemu na Syberii mamutowi. Naukowcy podkreślają, że zachował się w bardzo dobrym stanie, co jest zasługą panujących tam suchych i mroźnych zim.
W trakcie badań pobranych próbek skóry, naukowcy odkryli, że są one praktycznie nienaruszone. Kolejne powiększenia pozwoliły odkryć, że chromosomy w każdej komórce były nadal zorganizowane w wyraźne struktury, co dało ekspertom wgląd w to, które geny były w tym momencie aktywne, a które były wyłączone za życia mamuta.
Znając strukturę genomu, można dowiedzieć się, które geny były aktywne u danego zwierzęcia w momencie jego śmierci, a które zostały stłumione – mówi cytowany przez "The Washington Post" Marc A. Marti-Renom, współautor badania i profesor na Uniwersytecie Narodowe Centrum Analiz Genomicznych w Barcelonie.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Jak przyznaje biorąca udział w badaniu Olga Dudchenko, adiunkt w Baylor College of Medicine, do tej pory nie było wiadomo, że starożytne próbki mogą zostać zachowane w tak dobrym stanie. Większość z nich była poważnie pofragmentowana, ponieważ DNA zaczyna się rozkładać po śmierci organizmu. I choć starożytne DNA w próbce pobranej od syberyjskiego mamuta uległo fragmentacji w ciągu ostatnich 52 tysiącleci, to w komórkach skóry był to proces stosunkowo niewielki.
Autorzy odkryli podobne zachowanie struktury chromosomów w innej próbce mamuta włochatego. Był to kawałek skóry pobrany od mamuta o imieniu Yuka, który ma 39 000 lat i jest uważany za jednego z najlepiej zachowanych mamutów, jakie kiedykolwiek odkryto.
Autorzy podejrzewają, że układy chromosomów zostały utrwalone w procesie znanym jako przejście szkliste, w wyniku którego wszystkie składniki materiału zostają zamrożone w czasie przy działaniu odpowiedniej temperatury.
Tego dowiedzieli się naukowcy z pobranych próbek
Badania wskazały, że mamut miał 28 par chromosomów, podobnie jak jego najbliższy żyjący krewny: słoń. Wykorzystując informacje o lokalizacji chromosomów w komórkach, autorzy mogli wykryć geny, które mogą być odpowiedzialne za różnice między mamutem a słoniem. Mowa tu o genach, które prowadzą do wzrostu włosów i zdolności mamuta do utrzymywania ciepła w zimnym środowisku.
Oprócz postępu w dziedzinie genomiki ustalenia tych badań mogą odegrać ważną rolę w wysiłkach na rzecz ochrony zwierząt.
Aby ocenić, jak słabo lub jak dobrze radzą sobie gatunki pod względem różnorodności genetycznej i ogólnego stanu zdrowia genetycznego, ważne jest, aby zrozumieć… co jest dla nich "naturalne"– powiedziała Patrícia Chrzanová Pečnerová, adiunkt genetyki ewolucyjnej na uniwersytecie Kopenhagi, który nie był zaangażowany w badanie.
Naukowcy chcą znaleźć odpowiedź na pytanie, jak wyglądała populacja mamutów przed tym, jak gatunek ludzki zaczął na nie polować, czy przed tym, jak doszło do zmian klimatycznych. Eriona Hysolli, kierownik działu nauk biologicznych w Colossal Biosciences – firmie pracującej nad ponownym wprowadzeniem do Arktyki wersji mamuta włochatego – stwierdziła, że trójwymiarowe struktury chromosomów znalezione przez autorów "mogą ujawnić cechy genomu, które mogły mieć znaczenie w procesie wymierania mamutów".
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
