Pająki joro w Stanach Zjednoczonych po raz pierwszy zauważono około 2010 roku. Teraz ponownie dostrzeżono ich obecność - pojawiły się w hrabstwie Bucks w Pensylawanii (około 70 km od Filadelfii).
Obecność inwazyjnego gatunku została potwierdzona podczas wizytacji lokalnego entomologa. Następnie zaś nastąpiła analiza i weryfikacja przez badacza z Uniwersytetu Georgii - podano na stronie NBC Philadelphia.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Do 2022 roku obszar bytowania tego pająka w USA wynosił ok. 120 tys. kilometrów kwadratowych. Obejmował takie stany jak Georgia, Karolina Południowa, Karolina Północna oraz Tennessee.
Zgłoszenia zauważenia tego gatunku pojawiły się także w Alabamie, Maryland, Oklahomie i Zachodniej Wirginii – donoszą naukowcy z Uniwersytetu Clemson. Badania wykazały również, że Joro szybko rozszerza swój zasięg poza obszar Karoliny Południowej. Dane sugerują, że pająk ten może zasiedlić większość wschodnich Stanów Zjednoczonych - podkreśla "Wprost".
- Te stworzenia osiedliły się tutaj na stałe - zazcnaczył David Coyle, profesor na Uniwersytecie Clemson. Następnie dodał, że "ich preferowane warunki w rodzimym środowisku są bardzo zbliżone do tych panujących w dużej części Ameryki Północnej".
Pająk joro - charakterystyka
Joro zimuje w postaci jaj, a na wiosnę młode pająki rozpraszają się jako drobne osobniki. Jak u większości pająków, samice są znacznie większe od samców. Ciało dorosłej samicy osiąga rozmiar od 17 do 25 milimetrów, podczas gdy samiec mierzy od 7 do 10 milimetrów.
Sieć tworzona przez samice może osiągać kilka metrów długości. W świetle słonecznym żółte nici wyglądają jak złote. Struktura sieci, oglądana w przekroju, jest nietypowa dla sieci kolistych - składa się z trzech warstw: centralnej orbity oraz dwóch nieregularnych warstw z przodu i z tyłu.
Zarówno samce, jak i samice mają duże odwłoki i długie nogi. Dorosłe samice są ubarwione w żółte i ciemnoniebieskie pasy, a na tylnej części odwłoka pojawia się czerwona barwa.
Jesienią mniejsze samce mogą być zauważalne w sieciach samic w celu kopulacji. Po rozmnażaniu samica składa kokon jaj na drzewie, zawierający od 400 do 1500 jaj. Jej cykl życia kończy się późną jesienią lub wczesną zimą wraz z jej śmiercią. Nowe pokolenie wykluwa się na wiosnę.
