Dochodzenie w Irlandii ujawniło prawdę. Śmierć blisko 9 tys. dzieci

Premier Irlandii Michael Martin przedstawił skrótowe wyniki dochodzenia, jakie prowadzono w ostatnich latach na terenie kraju. Zapewnił także, że dołoży wszelkich starań, aby przeprowadzić należytą ekshumację i identyfikację odkrytych szczątek dzieci w miejscu domniemanego masowego grobu.

Druzgocąca historia Irlandii

Minister Roderic O’Gorman opowiedział, że blisko 3000-stronnicowy raport świadczy o bezduszności, z jaką musiały zmagać się kobiety w połowie XX wieku w Irlandii. Niezamężne matki walczyły z ostracyzmem i innymi problemami społecznymi. Funkcjonujące w kraju domy dla matek były placówkami, do których wysyłano ciężarne młode kobiety pod naciskiem miejscowego duchowieństwa. Tam rodziły i tam też oddzielano je od dzieci – część z nich trafiała do adopcji.

Społeczeństwo Irlandii w tamtym czasie było mocno połączone z naukami Kościoła Katolickiego, więc ciąże pozamałżeńskie traktowano jako skandal i  grzech. Powołana komisja odkryła, że we wspomnianych placówkach było około 56 000 kobiet i 57 000 dzieci.

Czytaj też: Córka Andrzeja Zauchy. Czym zajmuje się na co dzień Agnieszka?

Dochodzenie rozpoczęło się niedługo po tym, jak lokalny historyk odkrył w 2016 roku masowy grób dzieci w miejscu dawniej prowadzonego przez zakonnice domu w Tuam w hrabstwie Galway. Dzięki badaniom odkryto, że zmarło tam 796 dzieci, które pochowano w zakamarkach dawnego zbiornika ściekowego.

Czytaj też: Zastrzelił go zazdrosny mąż. Śmierć Andrzeja Zauchy wstrząsnęła krajem

Kościół piętnował samotne kobiety

W rozmowie ze Sky News miejscowa badaczka Catherine Corless przyznała, że szczątki leżą cały czas w tzw. ogrodzie pamięci jako symbol brutalności dawnych czasów. Kobieta stwierdziła, że śmierć tylu dzieci była wynikiem ówczesnego stosunku Kościoła do panien z dziećmi. "Było to tak mocno narzucone w świadomość wszystkich ludzi, że bali się oni przeciwstawić Kościołowi albo miejscowemu księdzu" - kontynuuje badaczka.

Dodatkowo komisja ustaliła, że na przełomie lat 30. i 40. XX wieku ponad 40 proc. dzieci umieszczonych w placówkach nie dożyło 1. roku życia. Część instytucji podlegała pod lokalne władze, a jeszcze inne prowadzone były przez zakony. Wiele domów miało fatalne warunki – brakowało podstawowych urządzeń sanitarnych (w tym bieżącej wody). Z tego też powodu dzieci były zaniedbane i szybko umierały.

Czytaj też: Ginekolog apeluje do kobiet. "To niebezpieczne dla stref intymnych"