Pewna kobieta boleśnie przekonała się, że nawet między małym miasteczkiem a Warszawą podejście do wiernych w Kościele może się diametralnie różnić. 20-latka przeprowadziła się do stolicy na studia.
Moja rodzina jest bardzo wierząca. Kiedy wyprowadziłam się do Warszawy, to zarówno dziadkowie, jak i rodzice prosili mnie, abym nie zaniedbywała Boga. Chodziło im o codzienną modlitwę i niedzielne uczestnictwo we mszach świętych. Obiecałam, że będę pielęgnować to, co mnie nauczyli. Zresztą nie miałam z tym problem większego - opisuje czytelniczka portalu kobieta.gazeta.pl.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Bałam się jednak, czy kościół w Warszawie, do którego będę chodzić, będzie tak dobry i do ludzi, jak ten z mojej wioski na Podlasiu. No, ale jak pojawiały mi się w głowie takie myśli, to szybko dopowiadałam sobie, że kościół wszędzie jest ten sam i jest jednością - pisała w liście do kobieta.gazeta.pl.
Wizyta w kościele była jednym wielkim rozczarowaniem
Kobieta przyznała, że wizyta w warszawskim kościele była dla niej traumatycznym przeżyciem. Z początku nic nie wzbudziło jej niepokoju, do czasu jak ksiądz zaczął mówić kazanie.
Czułam, że to dla niego tylko zwykła formułka, a nie słowa, które powinny wpłynąć na wiernych - relacjonowała 20-latka.
Kolejną kwestią, która ją wzburzyła, był moment zbierania ofiary na tacę.
Ksiądz patrzył kto i ile daje na tacę. Widziałam jego zainteresowany wzrok, który był kierowany raz na wiernych i raz na pieniądze. No porażka. Przecież to jest wstyd! Ja, jako katoliczka, naprawdę źle się z tym czułam i miałam wrażenie, że kościół to jak jakaś instytucja. Coś na zasadzie, że jeśli wysłuchaliśmy kazania, to teraz mamy za nie zapłacić. Ręce opadają - pisała.
Czytelniczka portalu zapewniła, że w przyszłości będzie wracać na weekendy w swoje rodzinne strony i tam chodzić do kościoła, gdyż chce mieć poczucie, że jest on dla ludzi, a nie dla pieniędzy.