Naukowcy odkryli szczątki dwóch nigdy wcześniej nie widzianych gatunków tygrysów szablozębnych, które wędrowały po Afryce około 5,2 mln lat temu. Nowe badanie pokazuje, że te odkrycia zmieniły dotychczasową wiedzę badaczy na temat tej grupy wymarłych kocich stworzeń.
Nowe odkrycia mogą również rzucić światło na zmiany środowiskowe zachodzące w tamtym czasie, co może pomóc w odkryciu, dlaczego przodkowie człowieka zaczęli chodzić na dwóch nogach - mówią badacze.
Częściowe szczątki dwóch nowych gatunków - Dinofelis werdelini i Lokotunjailurus chimsamyae - odkryto obok kości dwóch innych znanych już gatunków - Adeilosmilus kabir i Yoshi obscura - w pobliżu miasta Langebaanweg na zachodnim wybrzeżu Afryki Południowej.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Warto zaznaczyć, ze te cztery gatunki należą do podrodziny Machairodontinae - wymarłej grupy kocich drapieżników, która obejmowała większość gatunków kotów szablozębnych.
Cztery gatunki kotów szblozębnych. Pochodzenie
W nowym badaniu, opublikowanym 20 lipca br. w czasopiśmie iScience, naukowcy opisali szczątki wszystkich czterech gatunków. Odkrycie Dinofelis werdelini nie było zaskoczeniem dla zespołu, ponieważ gatunki z tego rodzaju były już wcześniej odkrywane na tym obszarze i na całym świecie, w tym w Europie, Ameryce Północnej i Chinach.
Jednak naukowcy byli zszokowani odkryciem Lokotunjailurus chimsamyae, ponieważ do tej pory przedstawicieli tego rodzaju znajdowano tylko w Kenii i Czadzie.
Nowe odkrycia sugerują, że większość kotów szablozębnych mogła być znacznie bardziej rozpowszechniona niż wcześniej sądzono - napisali naukowcy w oświadczeniu.
Tygrysy szablozębne. Charakterystyka
W badaniu naukowcy porównali kości nowo odkrytych gatunków i znanych tygrysów szablozębnych, aby stworzyć nowe drzewo genealogiczne grupy. Cztery gatunki z Langebaanweg nie były ze sobą blisko spokrewnione i prawdopodobnie zajmowały bardzo różne nisze ekologiczne, mimo że żyły na tym samym obszarze mniej więcej w tym samym czasie.
Na przykład L. chinsamyae i A. kabir były większe i bardziej przystosowane do biegania z dużymi prędkościami, co czyniło je dobrze przystosowanymi do otwartych środowisk trawiastych. Z kolei D. werdelini i Y. obscura były mniejsze i bardziej zwinne, co czyniło je bardziej odpowiednimi do zadaszonych środowisk, takich jak lasy - stwierdzili naukowcy.
Nakładanie się tych gatunków sugeruje, że ich siedliskiem były zarówno lasy, jak i otwarte pola. Naukowcy sądzą, że mogło to być spowodowane zmianą klimatu Afryki, która powoli zmieniała kontynent z gigantycznego lasu w otwarte łąki, które są obecnie dominującym typem siedlisk.
Naukowcy nie są pewni, kiedy mogła nastąpić zmiana typu ekosystemu w Afryce. Jednak lepsze zrozumienie tego zagadnienia może pomóc w odkryciu, w jaki sposób przodkowie człowieka, czyli homininy, którzy po raz pierwszy pojawili się w Afryce mniej więcej w tym czasie, stali się dwunożni. Uważa się, że zmiana środowiska była "ważnym wyzwalaczem", który skłonił hominidy do chodzenia na dwóch nogach - napisali naukowcy w badaniu.
Źródło: livescience.com
