Astronomowie, korzystając z koronograficznego spektrografu Teleskopu Hubble’a, zbadali strukturę kwazara 3C 273. Technologia ta, działająca podobnie do zaćmienia Słońca, blokuje centralne źródło światła, pozwalając na lepsze dostrzeżenie otaczających obiektów.
Przeczytaj też: Smród w kosmosie. Rosyjscy kosmonauci otworzyli właz i oniemieli
Mamy kilka plam o różnych rozmiarach i tajemniczą włóknistą strukturę w kształcie litery L. To wszystko znajduje się w odległości 16 000 lat świetlnych od czarnej dziury – opowiada Bin Ren z Obserwatorium Côte d'Azur we Francji.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Naukowcy zaobserwowali detale, które mogą być małymi galaktykami satelitarnymi, pochłanianymi przez czarną dziurę kwazara. Te struktury dostarczają materii do supermasywnej czarnej dziury, napędzając jej intensywne promieniowanie.
Kwazar 3C 273 – prekursorskie odkrycie
Kwazar 3C 273 był pierwszym takim obiektem odkrytym w 1963 roku przez Maartena Schmidta. Polskie Radio informuje, że znajdujący się 2,5 miliarda lat świetlnych od Ziemi, swoją olbrzymią jasnością przewyższa dziesięciokrotnie najjaśniejsze galaktyki eliptyczne.
Kwazary, będące wyjątkowo aktywnymi galaktykami, emanują ogromne ilości energii. W przypadku 3C 273 źródłem tej aktywności jest materia pochłaniana przez centralną supermasywną czarną dziurę. Proces ten generuje intensywne promieniowanie elektromagnetyczne i fale radiowe, które stanowią charakterystyczną cechę kwazarów.
Przestrzenny strumień promieniowania i jego ewolucja
Nowe dane pozwoliły badaczom na analizę pozagalaktycznego strumienia promieniowania kwazara, przemierzającego przestrzeń z prędkością zbliżoną do prędkości światła. Dzięki porównaniu aktualnych obrazów z danymi zebranymi 22 lata wcześniej, ustalono, że strumień nieustannie oddala się od czarnej dziury.
Dzięki szczegółowemu obrazowaniu przestrzennemu ruchu strumienia promieniowania, możemy wykonać krok obserwacyjny w kierunku pełniejszego zrozumienia struktury kwazara – wyjaśnia Bin Ren.
Technologia Teleskopu Hubble’a a przyszłość badań
Jak podaje Polskie Radio, spektrograf STIS Teleskopu Hubble’a pozwolił na uzyskanie szczegółowych obrazów z obszarów osiem razy bliżej czarnej dziury niż w poprzednich obserwacjach. To przełomowe narzędzie umożliwiło nie tylko badanie kwazarów, ale również formowania się układów planetarnych oraz galaktycznych interakcji.
Astronomowie z optymizmem patrzą w przyszłość, licząc na wykorzystanie Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba. Jego możliwości obserwacyjne w podczerwieni mogą jeszcze bardziej zgłębić naturę kwazara 3C 273 i jego otoczenia.
Złoty okres kwazarów w historii wszechświata
Kwazary, takie jak 3C 273, były najliczniejsze około 3 miliardy lat po Wielkim Wybuchu, w okresie intensywnych zderzeń galaktyk. Dzisiejsze badania tych obiektów są kluczowe dla zrozumienia ewolucji wszechświata.
Obecne odkrycia otwierają nowe możliwości analizy kwazarów, ich struktury oraz interakcji z otoczeniem, co zbliża naukowców do odpowiedzi na pytania o ich rolę w kosmicznej historii.
Przeczytaj też: Zawody na wyginięciu. Zmień branżę, zanim będzie za późno
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
