Jak podaje Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, które jest odpowiedzialne za wytyczanie i znakowanie szlaków turystycznych, kolor, jakim oznaczony jest dany szlak, nie ma związku z jego trudnością.
Szlaki turystyczne znakowane są po to, by ułatwić turystom dotarcie do najciekawszych miejsc regionu, a na terenie rezerwatów przyrody czy parków narodowych często są jedynymi trasami, po których mogą się poruszać.
Wyróżnia się szlaki: piesze (nizinne i górskie), rowerowe (nizinne i górskie), kajakowe, jeździeckie (nizinne i górskie) oraz narciarskie (nizinne i górskie).
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Co oznaczają kolory szlaków górskich?
Zgodnie ze standardami wyznaczonymi przez PTTK, szlaki piesze znakowane są za pomocą trzech przylegających do siebie pasów, z których skrajne mają barwę białą, zaś środkowy malowany jest w kolorze żółtym, czerwonym, zielonym, niebieskim lub czarnym.
Oznaczenia szlaków najczęściej są malowane są na drzewach, skałach czy murach i mają wymiary 9 na 15 centymetrów. Nie powinny być umieszczone rzadziej niż co 200 metrów. Początek i koniec szlaku oznaczane są białą kropką z kolorem szlaku w jej środku.
Szlak musi zaczynać się w centrum miejscowości albo przy przystanku komunikacji zbiorowej, by zapewnić turystom łatwe dotarcie do niego. Ponadto szlak danego koloru nie może krzyżować się z inną ścieżką oznakowaną w ten sposób. Zaleca się, by dwa szlaki tego samego koloru przebiegały w sporej odległości od siebie.
Kolory szlaków w górach nadawane są z reguły zgodnie z wytyczonymi przez PTTK standardami. Kolor czerwony oznacza zwykle szlak główny, najważniejszy na danym obszarze. To właśnie na nim odnajdziemy najbardziej widowiskowe i najciekawsze miejsca regionu.
Najbardziej znane czerwone szlaki, to m.in. Główny Szlak Beskidzki (najdłuższy szlak w polskich górach), Główny Szlak Sudecki oraz Szlak Orlich Gniazd.
Kolorem niebieskim oznacza się najczęściej trasę dalekobieżną, w przeciwieństwie do koloru zielonego, nadawanego szlakom krótkim.
Kolorem żółtym oznaczane są zazwyczaj szlaki łącznikowe lub dojściowe. Z reguły prowadzi bezpośrednio do punktu widokowego czy też do schroniska. Jako bezpośrednie przejście między jednym a drugim punktem, może być trasą trudną, obfitującą w stromizny. Kolor czarny natomiast zarezerwowany jest dla krótkich szlaków dojściowych.
Czytaj także: Ludzie łapali się za głowy. Nagranie z Tatr obiega sieć
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
