Badania ujawniły duże różnice w sposobie, w jaki mózg starzeje się u różnych osób, zarówno pod względem struktury, jak i funkcji. Ponad połowa różnic w inteligencji u osób starszych wynika z predyspozycji genetycznych i odzwierciedla rozbieżności obecne już w dzieciństwie.
Prof. Ian Deary, autor publikacji, zwraca uwagę: "Szczególnie fascynujące jest to, że nawet po siedmiu dekadach korelacje między wynikami testów poznawczych w dzieciństwie a w starszym wieku wynoszą około 0,7". Oznacza to, że nieco mniej niż połowa zmienności inteligencji w starszym wieku była już obecna w wieku 11 lat.
Naukowcy zauważyli także, że geny działają inaczej w dzieciństwie i w podeszłym wieku. Osoby bardziej inteligentne w młodości mają tendencję do dłuższego życia, a ryzyko śmierci jest powiązane ze zmianami w aktywności niektórych genów.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Szkockie badania podważają dotychczasowe przekonania
Projekt opierał się na danych z unikalnych szkockich badań z 1932 i 1947 roku, obejmujących niemal wszystkie dzieci urodzone w 1921 i 1936 roku. Ta obszerna baza pozwoliła śledzić zmiany poznawcze przez całe życie uczestników, ujawniając wzorce wcześniej niedostępne nauce.
Wyniki badania skłaniają do zastanowienia się nad tym, jakie czynniki wpływają na starzenie się mózgu i czy można na nie oddziaływać poprzez interwencje związane ze stylem życia. Naukowcy planują zbadać, jak zdolności poznawcze w dzieciństwie wpływają na wybory stylu życia, jaką rolę odgrywają czynniki środowiskowe w utrzymaniu zdolności poznawczych oraz czy interwencje w średnim wieku mogą pomóc w zachowaniu funkcji poznawczych w późniejszych latach.
Dowiedzieliśmy się, że czasami to, co często uważamy za przyczyny spadku zdolności poznawczych w starszym wieku, jest w rzeczywistości wynikiem wcześniejszych różnic. To zasadniczo zmienia nasze myślenie o interwencjach dotyczących zdrowia mózgu — podkreśla dr Simon Cox.
