Na udar cieplny narażone są osoby, które zbyt długo przebywają na pełnym słońcu bez odpowiedniej ochrony. Zagrożenie dotyczy zwłaszcza dzieci, osób starszych i pracowników fizycznych, którzy spędzają wiele godzin na otwartej przestrzeni. W grupie podwyższonego ryzyka znajdują się również osoby zażywające niektóre leki, mogące wpływać niekorzystnie na ośrodek termoregulacji i spożywające nadmierne ilości alkoholu.
Udar słoneczny powoduje przegrzanie się organizmu, co może wywoływać takie dolegliwości jak ostry ból i zawroty głowy, podwyższona temperatura ciała (nawet 43 stopni Celsjusza), zaczerwienienie i suchość skóry, zwiotczenie mięśni, nudności, wymioty i ogólne osłabienie organizmu. U osób dotkniętych udarem cieplnych mogą pojawić się również mroczki przed oczami, dreszcze, przyspieszone tętno, wahania ciśnienia krwi, problemy z mówieniem i oddychaniem, poparzenie I lub II stopnia odsłoniętych części ciała, a nawet utrata przytomność.
Żeby uniknąć wyżej wymienionych problemów zdrowotnych, w upalne dni należy regularnie chłodzić ciało i spożywać odpowiednią ilość wody, nie pić mocnej kawy, wysokoprocentowych alkoholi i czarnej herbaty.
Bardzo ważna jest również ochrona głowy przed silnym słońcem i noszenie okularów z odpowiednim filtrem. Latem powinniśmy zakładać jasne przewiewne ubrania, smarować skórę kremem ochronnym i w miarę możliwości unikać zbyt ciężkiej pracy fizycznej. Niewskazane jest także przebywanie na zewnątrz w czasie najgorętszej pory dnia.
Jeżeli zauważymy u siebie lub u kogoś, kto znajduje w naszym najbliższym otoczeniu, objawy mogące wskazywać na pojawienie się udaru słonecznego powinniśmy jak najszybciej zareagować. Pacjenta z udarem słonecznym należy przede wszystkim umieścić w chłodnym i przewiewnym miejscu, rozpiąć jego ubranie i zastosować zimne okłady. Jeśli objawy nie ustąpią, trzeba niezwłocznie zadzwonić po pogotowie.
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
