Cukrzyca typu 1 jest wielu przypadkach ma podłoże genetyczne lub jest wywołana nadmierną ekspozycją na wirusy.
Z kolei do rozwoju cukrzycy typu 2 dochodzi głównie przez niezdrowy sposób odżywiania, niską aktywność fizyczną, otyłość czy nadwagę. W obu przypadkach u pacjenta występuje hiperglikemia, czy podwyższone stężenie glukozy w krwiobiegu.
Obie te choroby mogą dawać podobne objawy, takie jak wzmożone pragnienie, przewlekłe zmęczenie, częste oddawanie moczu, większa podatność na infekcje, problemy z koncentracją, trudno gojące się razy czy wzmożony apetyt.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Czytaj też: NASA poleca. Postaw ją w sypialni
Osoby dotknięte tą przypadłością powinny jak najszybciej podjąć leczenie, żeby uniknąć poważnych komplikacji. W przeciwnym razie może dojść do utraty wzroku, amputacji kończyny, niewydolności nerek i dolegliwości ze strony układu sercowo-naczyniowego.
Różnica polega na tym, że cukrzyca typu 1 może pojawić się w młodym wieku i wysyła gwałtowne sygnały, natomiast cukrzyca typu 2 jest w stanie przez dłuższy czas rozwijać się po cichu, dlatego jest potocznie nazywana ''cichym zabójcą''.
Czasem u diabetyków mogą wystąpić nietypowe symptomy, widoczne na rękach. Jednym z nich tzw. zespół dłoni cukrzycowej, przy którym pojawia się twarda, pogrubiała skóra, mająca woskowaty (błyszczący) wygląd.
Dotyczy to zazwyczaj grzbietowej części ręki. U chorego dochodzi do obniżonej elastyczności tkanek okołostawowych dłoni, co w efekcie powoduje ograniczenie ruchomości w drobnych stawów.
Symptomem jest objaw modlącego się, który jest zauważalny, gdy osoba chora na cukrzycę próbuje złożyć płasko dłonie jak do modlitwy i docisnąć je do siebie, co niestety się nie udaje.
Zaburzona ruchomość stawów najczęściej dotyczy pacjentów, którzy zachorowali na cukrzycę w wieku dziecięcym. Starsze osoby w większości przypadków nie doświadczają tego typu objawy lub mylą je z rozwojem choroby zwyrodnieniowej stawów.
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
