Rybik cukrowy to niewielki bezskrzydły osiągający długość 13-25 mm, którego można rozpoznać po srebrzystej barwie i długich nitkowatych czułkach. Najczęściej możemy go spotkać w łazienkach, piwnicach, spiżarniach, piekarniach oraz innych wilgotnych i ciepłych pomieszczeniach, gdzie łatwo znajdzie pożywienie.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Najlepiej czuje się w miejscach, w których panuje ciemność, dlatego ucieka, gdy zapalimy światło. Rybik cukrowy żywi się cukrem, resztkami ze stołu, martwymi owadami, klejem organicznym, grzybami i mikroskopijnymi bateriami. Na szczęście jest bezpieczny dla człowieka i nie zaszkodzi naszemu zdrowiu, ale potrafi być uciążliwym lokatorem.
Zjada kawałeczki papieru toaletowego, książek, potrafi podgryzać ręczniki. Rybików trudno się pozbyć, ponieważ są aktywne w godzinach nocnych i szybko znikają z naszego pola widzenia. W porównaniu z innymi owadami zamieszkującymi nasze domy żyje bardzo długo. Długość życia rybika cukrowego wynosi od dwóch do ośmiu lat. Jak się okazuje, potrafi przeżyć nawet rok bez pożywienia. Naturalnymi wrogami rybika cukrowego są pająki i skorki pospolite, pajęczaki i pareczniki należące do gatunku Scutigera coleoptrata, które żywią się tym szkodnikiem.
Żeby pozbyć się niechcianych lokatorów, powinniśmy zaopatrzyć się boraks. Te dostępna praktycznie w każdej aptece substancję należy wymieszać z cukrem, a potem pokryć mieszaniną miejsca, gdzie występuje rybik cukrowy.
