Piękne melodie, piękny głos

"Process" to pierwszy album angielskiego wokalisty, ale nie jest on nowicjuszem na scenie. Jego głos doskonale znany jest fanom SBTRKT-a. Współpracował też z Jessie Ware, z Drake'em, Katy B czy Solange. Na szczęście zdecydował się w końcu zrobić coś na własną rękę.

Kto zetknął się wcześniej z muzykiem z Londynu, raczej nie będzie zaskoczony. Głównym instrumentem na jego płycie jest jego niezwykły, poruszający głos. Z jednej strony szalenie kruchy, delikatny, z drugiej, krystaliczny, świetlisty, a przy tym zawsze ciepły. Muzyka to pełna urokliwych momentów mieszanka nowoczesnego soulu i migoczącej, nierzadko pastelowej elektroniki.

Raz jest spokojnie, balladowo, oszczędnie (cudowne, fortepianowe "No One Knows Me (Like The Piano)", eteryczne "What Shouldn't I Be?"). Kiedy indziej mamy wyrazisty beat i chwytliwy refren (fantastyczne, uzależniające "Blood On Me"). Są momenty przypominające The Weekenda w jego najbardziej romantycznym wcieleniu ("Reverse Faults"), są eksperymenty z klasycznym R&B ("Timmy's Prayer").

Zawsze jednak jest co najmniej ładnie, a najczęściej pięknie. To nie jest płyta, która wyznaczy nowe trendy w muzyce, to nie jest dzieło wybitne, wiekopomne. To po prostu mnóstwo ślicznych dźwięków, ujmujących piosnek i cudowny, kojący głos. Wszystko w odpowiednich proporcjach, znakomicie zharmonizowane. No i mnóstwo, mnóstwo szczerych emocji.

Premiera: 03.02.2017, Sonic Records

1. Plastic 100°C
2. Blood On Me
3. Kora Sings
4. (No One Knows Me) Like The Piano
5. Take Me Inside
6. Reverse Faults
7. Under
8. Timmy's Prayer
9. Incomplete Kisses
10. What Shouldn't I Be?

Widziałeś lub słyszałeś coś ciekawego? Poinformuj nas, nakręć film, zrób zdjęcie i wyślij na redakcjao2@grupawp.pl.