Utrata masy lądowej w dorzeczu rzeki Arun w odległości 75 km (47 mil) powoduje, że najwyższy szczyt świata podnosi się nawet o 2 mm rocznie — twierdzą naukowcy z University College London (UCL). - To trochę tak, jakby zrzucić ładunek ze statku — wyjaśnia ten proces współautor badania Adam Smith, cytowany przez BBC. - Statek staje się lżejszy i unosi się nieco wyżej. Podobnie dzieje się, gdy skorupa staje się lżejsza... może unosić się nieco wyżej — dodał.
Ciśnienie spowodowane zderzeniem płyt indyjskiej i euroazjatyckiej 40-50 milionów lat temu utworzyło Himalaje, a tektonika płyt pozostaje głównym powodem ich ciągłego wzrostu. Najnowsze wyniki badań wskazują, że sieć rzeczna Arun jest kolejnym czynnikiem przyczyniającym się do wzrostu gór.
Jest to efekt zwany odbiciem izostatycznym. Badanie, opublikowane w Nature Geoscience, dodaje, że ta siła pchająca w górę powoduje, że Everest i inne sąsiednie szczyty, w tym czwarty i piąty najwyższy szczyt świata, Lhotse i Makalu, unoszą się w górę.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Mount Everest i sąsiednie szczyty rosną, ponieważ odbicie izostatyczne podnosi je szybciej, niż erozja je niszczy — powiedział BBC współautor badania dr Matthew Fox. - Widzimy, jak rosną o około dwa milimetry rocznie za pomocą instrumentów GPS, a teraz lepiej rozumiemy, co ten wzrost napędza — dodał.
Mount Everest coraz wyższy
Everest stoi na granicy Chin i Nepalu, a jego północna część znajduje się po stronie chińskiej. Rzeka Arun spływa z Tybetu do Nepalu, a następnie łączy się z dwiema innymi rzekami, tworząc rzekę Kosi, która jest lewym dopływem Gangesu. Zdaniem naukowców z UCL rzeka najprawdopodobniej zyskała swoją prawdziwą siłę "wynoszenia" Everestu, gdy "schwytała" inną rzekę lub zbiornik wodny w Tybecie 89 000 lat temu, co w geologicznej skali czasu jest dość niedawnym wydarzeniem.
Zmieniająca się wysokość Mount Everestu naprawdę podkreśla dynamiczną naturę powierzchni Ziemi — powiedział.
Badanie UCL wykazało, że rzeka Arun najprawdopodobniej zyskała zdolność do wyrzeźbienia niezwykłej ilości skał i innych materiałów po tym, jak przechwyciła inną rzekę lub system wodny w Tybecie. Wielu geologów, zarówno tych zaangażowanych, jak i tych, którzy nie są zaangażowani w badania, stwierdziło, że teoria jest wiarygodna, ale wymaga przeprowadzenia jeszcze dokładniejszych badań.
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
