To nie Photoshop. Te żaby naprawdę zmieniają kolor. Leśnicy tłumaczą

Na przełomie marca i kwietnia samce żaby moczarowej zaczynają przebarwiać się na intensywny błękitny kolor. Kolor ten pochodzi od zbierającej się tuż pod skórą limfy.

Czytaj także: Najwyższa emerytura w Polsce po waloryzacji. Pracował ponad 62 lata

To niebieskie zjawisko można obserwować na różnego rodzaju rozlewiskach, na czasowo zalewanych torfowiskach, moczarach śródleśnych oraz na zalanych wiosennymi roztopami łąkach.

Czytaj także: Wdowa po policjancie wspomina ostatnią rozmowę z mężem. "Chwilę przed tym"

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Cechą charakterystyczną żaby moczarowej są ciemne plamy skroniowe, plama kątowa na grzbiecie oraz pręgi na kończynach tylnych. Na białym brzuchu nie ma plam, co ją odróżnia np. od żaby trawnej. Występuje bardzo duża różnorodność ubarwienia u poszczególnych osobników.

U samców, mniejszych od samic, występują worki rezonacyjne, a w okresie godów ich grzbiet przebarwia się na niebiesko. Niebieski plamy występują na gardzieli oraz zwisających fałd. U samic kolor skóry staje się w tym okresie bardziej jaskrawy.

Czytaj także: 19-latek nie opanował auta. Nagranie z Ełku

Samice składają jaja głównie nocą. Znajdujący się na nich samiec (w stanie ampleksus) wypuszcza w tym samym czasie plemniki. Zapłodnienie następuje w wodzie. Jaja (tzw. skrzek) składane są jednorazowo i w jednym miejscu w postaci kulistej bryły. Liczba jaj składanych przez jedną samicę wynosi od 700 do 3 tys. Cały spektakl trwa zaledwie 2 tygodnie.

Obserwacja żab podczas godów jest niezwykle trudna, gdyż po nagłym zbliżeniu się do miejsca godów, wszystkie żaby milkną i błyskawicznie zanurzają się w wodzie. Potrzeba odczekać kilka minut, by móc je znowu obserwować.

Głos żaby moczarowej jest stosunkowo cichy i do złudzenia przypomina dźwięk, jaki wydaje powietrze uciekające z zanurzonej pod wodą butelki. Żaby moczarowe dożywają ponad 10 lat. Gatunek ten jest stosunkowo wytrzymały na brak wody, stąd bywa spotykany na terenach suchych, których unikają inne krajowe żaby.